Kemiskinan bukan sahaja masalah ekonomi. Walau bagaimanapun, ia juga merupakan masalah sosial. Kemiskinan juga mempengaruhi masalah sosial seperti jenayah, pengangguran dan anomali sosial yang lain.
Kemiskinan mempunyai makna yang berbeza. Terdapat pelbagai jenis pemahaman tentang kemiskinan berdasarkan kategori tertentu iaitu konsep material, pola kekurangan dan sumber terhad. Selain itu, definisi kemiskinan boleh ditakrifkan berdasarkan ekonomi, iaitu berdasarkan taraf hidup, ketidaksamaan dan strata ekonomi.
Kemiskinan juga dikategorikan kepada dua kategori: sangat miskin, miskin, hampir mencukupi dan sederhana. Pembahagian ini adalah berdasarkan jumlah pendapatan, iaitu sama dengan nilai beras yang dihasilkan setahun bagi setiap orang.
Menurut Suerjono Sokanto, kemiskinan didefinisikan sebagai keadaan seseorang yang tidak mampu dan tidak mampu mengurus dirinya sendiri.
Ketidakupayaan ini diukur dengan taraf hidup sesuatu kumpulan. Juga, seseorang tidak boleh menggunakan tenaga mental atau fizikalnya dalam kumpulan sosial.
Amartya Sen menyatakan bahawa orang miskin dikatakan mengalami ketandusan kemampuan. Keadaan ini berlaku apabila seseorang mengalami kekurangan asas kebebasan.
Levitan mentakrifkan kemiskinan sebagai kekurangan barangan dan perkhidmatan yang diperlukan untuk mencapai taraf hidup yang baik dalam masyarakat.
Menurut Baratz dan Grigsby, kemiskinan merujuk kepada kekurangan banyak keadaan fizikal dan mental yang berkait rapat dengan ketidakcukupan sumber ekonomi dengan penggunaan.
Kemiskinan menurut Deleeck et al. Bukan sahaja kekurangan tetapi kekurangan yang dialami sepanjang masa. Seseorang yang dikatakan miskin tidak terhad kepada satu sektor sahaja, iaitu pendapatan.
Keadaan kemiskinan juga jelas dalam semua aspek utama kehidupan. Sebagai contoh, kita boleh menyebut perumahan, pendidikan dan kesihatan.
Charles Booth mentakrifkan kemiskinan sebagai keadaan yang mencukupi tetapi selalunya hampir tidak mencukupi untuk menjalani kehidupan yang berdikari dan layak. Ia berdasarkan taraf hidup yang biasa digunakan di sesebuah negara.
Nimitz mendefinisikan kemiskinan sebagai ketidakupayaan untuk membeli keperluan asas seperti makanan, pakaian, tempat tinggal, dan ubat-ubatan.
Kemiskinan ditakrifkan oleh kedua-dua pakar ini sebagai ketidakupayaan individu atau isi rumah sedia ada untuk memenuhi keperluan asas kehidupan.
Soparlan mentakrifkan kemiskinan sebagai taraf hidup yang rendah. Ia menunjukkan bahawa terdapat tahap kekurangan material dalam sebilangan atau kelas manusia berbanding dengan taraf hidup umum yang berlaku dalam masyarakat berkenaan.
Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mentakrifkan kemiskinan sebagai satu keadaan yang dicirikan oleh kekurangan teruk keperluan asas manusia, termasuk makanan, air minuman yang selamat, sanitasi, kebersihan, perlindungan, pendidikan dan maklumat. Ia bukan sahaja bergantung kepada pendapatan tetapi juga kepada kemudahan akses kepada perkhidmatan.
Kedua-dua pakar ini mendefinisikan kemiskinan sebagai ketidakmampuan seseorang untuk memenuhi keperluannya, baik material mahupun bukan material.
punca kemiskinan
Kemiskinan berpunca daripada pelbagai faktor seperti kadar pertumbuhan penduduk yang tinggi, peningkatan pengangguran, pendidikan rendah dan berlakunya bencana alam.
- Kadar pertumbuhan penduduk yang tinggi
Kadar kelahiran penduduk yang tinggi boleh menyebabkan peningkatan kadar pertumbuhan penduduk. Jika ini tidak disertai dengan kadar pertumbuhan ekonomi, ia boleh membawa kepada kemiskinan.
- Peningkatan pengangguran
Peningkatan jumlah pengangguran dalam masyarakat boleh disebabkan oleh kadar pertumbuhan penduduk yang tinggi. Kerana kenaikan ini mengehadkan peluang pekerjaan dan ramai orang yang tidak mendapat pekerjaan akhirnya menganggur.
Orang yang mempunyai tahap pendidikan yang rendah mempunyai kemahiran, wawasan dan pengetahuan yang terhad untuk mendapatkan pekerjaan. Selain itu, keadaan ini menyebabkan manusia tidak mampu bersaing dengan golongan yang berpendidikan tinggi.
Bencana alam boleh menyebabkan kemiskinan. Bencana alam bukan sahaja meninggalkan beban psikologi kepada rakyat yang mengalaminya, malah kemiskinan kerana aset turut musnah.
Kesan kemiskinan
Kemiskinan boleh menjejaskan seluruh masyarakat. Kemiskinan merupakan masalah sosial yang menyebabkan masalah sosial lain seperti peningkatan kadar jenayah, kematian, akses terhad kepada pendidikan, peningkatan pengangguran dan konflik dalam masyarakat.
- Peningkatan kadar jenayah
Kemiskinan merupakan salah satu faktor yang meningkatkan kadar jenayah di sesebuah kawasan. Orang miskin cenderung untuk memenuhi keperluan mereka dengan apa cara sekalipun, termasuk jenayah.
- Peningkatan kadar kematian
Golongan miskin yang tidak dapat memenuhi keperluan asas mereka akan menghadapi kesukaran untuk mendapatkan kemudahan kesihatan yang mencukupi. Akses yang sukar kepada kemudahan kesihatan menjadikan kadar kematian tinggi.
- Akses tertutup kepada latihan
Tahap pendidikan yang rendah menyebabkan kemiskinan.Apabila ini berlaku, kemiskinan ini memberi kesan kepada generasi akan datang, menyekat akses kepada pendidikan.
- peningkatan pengangguran
Golongan miskin akan menghadapi kesukaran untuk mendapatkan kemudahan pendidikan yang mencukupi. Ini menyukarkan orang ramai untuk bersaing untuk mendapatkan pekerjaan dan membawa kepada peningkatan pengangguran.
- Penyebaran konflik dalam masyarakat
Jurang antara kaya dan miskin menyebabkan mereka dilayan secara berbeza dalam menerima kemudahan khas. Ini menyebabkan cemburu dan konflik.
